Carpon Sunda - Ramuan Ajaib
-Cerpen Budak: Retno Wi-
Kadéngé gelak tawa aki sarta ninina. Tapi Yogi henteu milu seuri. Manéhna tetep serius. Ti balik panto manéhna ngarékam kabéh percakapan aki sarta nini. Ceulina didekatkan daun panto, ambéh sora aki sarta nini anu mimitian kolot kadéngé écés. Yogi bener-bener henteu hayang aya sapites kecap ogé anu terlewat. Sakali-kali sirahna mengangguk-angguk. Tapi sakapeung ceulina dipaksa pikeun ajeg keika sora aki sarta nini henteu kadéngé écés.Esok poé sabalikna sakola, réncang-réncang Yogi ngariung sarta bersiap ka imah Mia.
“Gi! Ka mana? Teu milu ka imah Mia?”
Yogi mengelus botaknya sawatara kali. Kalayan antaré manéhna ngaléngkah sarta bersiul-siul.
“Jieun naon ka imah Mia?” Leungeunnya berkacak cangkéng melong babaturanana.
“Enya, diajar atuh! Isukan pan, ujian matematika. Banyakk rumus anu kudu dihafal, lo!”
“Maranéh waé anu diajar, kuring henteu perlu ngalakonanana.”
“Bet bisa kitu?”
“Tangtu bisa, alatan kuring geus meunangkeun resep ampuh ti aki kuring.”
“Resep, naon da?” Tanya Mia geremet.
“Resep ambéh suksés ujian.”
“Alaa…ah, pang ogé dititah diajar.”
“Wah, maranéh salah. Pokona ieu rusiah!” jawab Yogi bari mengerling centil.
“Dasar pelit! “ Mia mengomel sebel.
“Boa-boa akina Yogi dukun.” Koméntar Anton.
“Ha…ha…ha… digeroan waé Mbah dukun.” Jaka seuri ceuceuleukeuteukan.
“Ulah sembarangan, enya! Urang tempo waé isukan.” Yogi indit bari menggerutu sapanjang jalan nuju imah.
Peuting geus anjog. Yogi geura-giru nyiapkeun kaperluanana. Catetan matematika, sagelas cai bodas, saséndok gula sarta saeutik garam. Kalayan ati-ati leungeunnya ngabeuleum lembar demi lembar catetan matematikanya. Lebu bakaran ditandé di piring palstik anu dicokotna ti pawon. Sawatara lembar catetanana kabeuleum. Kalayan ati-ati leungeun Yogi ngasupkeun lebu ka dina gelas saeutik demi saeutik.
“Yogi.. Keur naon di kamar, Nak? Bet aya ambeu barang kabeuleum ti kamar anjeun.” Gorowok Ibu ti rohang tengah.
Yogi terperanjat. Manéhna mendekat ka panto, ngimeutan liang konci kalayan seksama. Manéhna mastikeun panto kamarna geus terkunci.
“Henteu nanaon bet, Bu. Yogi ngan nyiapkeun pikeun ujian isukan.” Yogi ogé nuluykeun pakasabanana. Diaduknya larutan lebu anu dibéré gula dann garam kalayan ati-ati. Manéhna henteu hayang batur nyaho naon anu keur dipigawé ku manéhna di kamar.
“Huek..kk!” Yogi lumpat ka jandela, memuntahkan eusi sungutna.
“Tétéla rasana henteu ngeunah. Kumaha Aki tiheula nginumna, enya?” di pandanginya cai kiruh anu ngeusian satengah gelas. Yogi ngabayangkeun dirina baris jadi bahan olok-olok babaturanana lamun henteu bisa mengerjakan ujian.
Jeung panon terpejam manéhna paksa nginumna sakali deui.
“Huek…kk!.. Huek..kkk!!”
“Yogi..” Tok..tok…tok.. Sora Ibu di hareup panto. “Aya naon,, Nak?”
Uhuk..kk! Uhuk…k! Yogi terbatuk-batuk.
“Yogi ngan kesedak, Bu.”
“Buka pantona, Ibu buatkan susu haneut pikeun anjeun.” Yogi terkesiap. Geura-giru manéhna sembunyikan gelas anu eusina ramuan ka dina lomari buku. Jeung beungeut dijieun satenang meureun manéhna membukakan panto pikeun indungna.
“Bener manéh henteu nanaon?”
Yogi menggeleng. Ibu menaruh sagelas susu di méja diajarna. Yogi was-was, sieun indungna manggihan gelas anu disumputkeun.
“Aki, di mana?”
“Aya di kamarna. Naha?”
“Henteu, bet Yogi henteu ngadéngé sorana.” Teu lila saterusna Ibu Yogi ninggalkeun kamar. Yogi nyokot gelas anu disumputkeun di kolong tempat saré. Diamatinya gelas éta lila-lila.
Kuteruskan, teu enya? Tanya Yogi dina haté. Yogi mengelus botaknya sababaraha-kali. Dicokotna sésa catetan anu tacan dibeuleum. Kitu loba rumus anu kudu dihafalkan. Ah, batan hésé-hésé ngapalkeun, mending kuteruskan inum ramuannya.
Ayeuna Yogi nyiapkeun sagelas cai bodas anu anyar dicokotna ti rohang dahar. Yogi mecakan nginum deui ramuan ajaibnya.
“Huekk..k!! Huekk…k!!” Balik Yogi seueul. Manéhna geura-giru lumpat ka jandela sarta memuntahkan ramuannya. Kalayan gancang leungeunnya nyokot cai bodas sarta nginumna.
“Kuring bener-bener teu bisa nginumna.” Yogi mimitian pasrah. Beungeutna rada sepa. Sirahna lieur.
“Aha..! Lainna aki tiheula ogé ngarasa lieur sarta seueul? Hartina ramuan ieu mimitian digawé.” Yogi saeutik atoh nginget omongan akina. Manéhna ogé milih saré jeung harepan isukan isuk-isuk kabéh rumus anu diminumnya geus némpél di sirahna.
* * * *
Jam satengah tujuh isuk-isuk. Yogi masih saré di kamarna. Sababaraha-kali indungna mengetuk panto. Tapi teu aya jawaban. Jeung saeutik salempang, leungeun ibu Yogi mecakan metot handel panto.
Klek. Panto kabuka. Kutan Yogi poho nulak pantona sanggeus nyokot cai bodas tadi peuting. Ibu Yogi nyekel tarangna. Panas. Kutan Yogi demam.
Yogi muka panonna kalayan beurat.
“Manéh gering, Nak?”
“Sirah kuring lieur, Bu. Kuring ogé kedinginan.”
“Lamun kitu, ulah asup sakola tiheula. Reureuh di imah waé.”
“Tapi poé ieu Yogi ujian, Bu.”
“Engké Ibu telepon ka sakola, ambéh kaci nuturkeun ujian susulan.”
Yogi ngan bisa pasrah.
“Ibu telepon ka guru anjeun, enya.” Yogi unggeuk. Saméméh indungna kaluar Yogi ngagero.
“Bu, tulung panggilkan Aki, enya.” Ibu Yogi unggeuk sarta indit ninggalkeun kamarna. Teu lila saterusna Aki geus mecenghul di hareup panto kamar Yogi.
“Aduh Yogi, daék ujian bet gering.” Aki mendekat sarta diuk di tepi dipan. Aki Yogi nempo eusi kamar. Panonna langsung tertuju dina gelas anu eusina cairan gelap.
“Yogi inum, kopi?”
Sirah Yogi menggeleng.
Aki ngaléngkah mendekat méja sarta mengangkat gelas. Diciumnya eusi gelas denngan ati-ati.
“Manéh nyieun rauan ieu?”
Yogi unggeuk anca.
“Saha anu ngawurukan?” Tanya Aki bingung.
Jeung beungeut nguluwut Yogi némbalan.
“Dua poé anu tuluy kuring ngadéngé Aki keur nyaritakeun tentangramuan ajaib ka nini. Mangkana kuring mecakanana.”
“Ha..haa..Haa. Ooh.. éta kutan cukang lantaranana. Mangkana ayeuna Yogi gering.”
“Tapi Aki tiheula ogé gering pan sanggeus inum ramuan éta?”
0 Comment :